Je zit tegenover mij op de bank. Uitgeput! Dat is niet zo raar als ik naar jouw energie kijk. Je bent er altijd voor iedereen. Niets is jou teveel. Als iemand maar een beroep op jou doet, dan ben je er. Dit doe je al je hele leven. Ergens voel je ook dat je het verplicht bent naar je omgeving toe. Maar is dit waar? Is dit een terechte overtuiging? Je zegt dat als jij eens iets nodig hebt, je het gevoel hebt dat niemand er écht voor je is. Is dit waar? Kun jij überhaupt helder voelen en verwoorden wat jij nodig hebt? Durf jij het jouw omgeving te vragen?
Constant ben je je aan het aanpassen, waardoor je voorbijloopt aan jezelf. Jij weet namelijk precies wat de ander nodig heeft. Waar blijf jij in dit verhaal? Wilde je niet ooit zoals velen bij een ‘systeem’ horen om je geliefd te voelen en om geaccepteerd te worden? Dat is niet zo vreemd, dat is een stuk conditionering. Heb je daarbij jezelf weggegeven? Voelt dit als een leegte in jezelf?
Teleurstelling en boosheid
Je zegt dat je het beu bent om als vanzelfsprekend te worden gezien en je wil het anders gaan doen. De woede en teleurstelling die je voelt naar je omgeving toe zijn zichtbaar. Ik weet dat als ik dieper kijk, het uiteindelijk een stukje woede en teleurstelling is naar jezelf toe. Ik zie jouw gevoelens van boosheid, verdriet en jouw weerstand. Dit is niet meer dan een logisch gevolg van waar jij vandaan komt. Als je iets te lang de behoeftes van de ander boven die van jezelf plaatst en iets te vaak ‘ja’ in plaats van ‘nee’ zegt, dan wreekt zich dat. Het is niet raar dat je daardoor moeite hebt om je eigen grenzen te herkennen en erkennen. Het is niet raar dat je diep van binnen bij een punt komt, dat je de noodzaak voelt om het anders te doen.
Schuldgevoelens
Je zegt dat je het lastig vindt om voor jezelf te kiezen. Bij het idee alleen al voel je je schuldig, ervaar je angst om de ander teleur te stellen of om de ander te verliezen. Als ik dieper kijk, weet ik dat deze beperkende overtuiging slechts een onterechte aanname is die jij ooit van anderen hebt overgenomen en als waarheid bent gaan zien. Je hebt het niet expres gedaan. Je hebt het ‘ooit’ besloten te doen in het belang van alles en iedereen om je heen.
Stel jezelf eens de vraag: ‘Als ik mezelf niet belangrijk genoeg vind, waarom zou een ander dat dan wel vinden?’
In de unieke energie die jij bij je droeg, lagen jouw antwoorden. Eens kon je er niet bijkomen, maar nu gaat dat beter. Het grotere plaatje binnen jouw specifieke vraagstukken, werd je duidelijk. Wat had je dat nodig en wat gaf jou dat helderheid.
Voor iedereen die zich in jouw verhaal herkent: Zorg dat je helder krijgt wat er speelt, zodat je hetzelfde niet – te pas en onpas – blijft tegenkomen in een andere vorm en/of op een ander levensgebied. Pas als jij jouw ‘specifieke’ verhaal gaat begrijpen en voelen, openen zich nieuwe wegen.
Wintergroetjes,
Wendi
Hoe verhoud jij je tot je omgeving? Download mijn gratis ebook https://wendikastelijns.nl