* Uit: Maak het lichter met humor!*
Jaren geleden besluit ik, na een intensief sportlesje, langs de Albert Heijn te rijden. Ik ben het liefst snel klaar. Binnen 10 minuten zitten al mijn boodschappen in mijn mandje. Die dag besluit ik om een keer de zelfscanner te gebruiken in plaats van de reguliere kassa!
Ik scan een fles wijn en schrik me kapot. Alle rode lampen gaan aan. ‘Bling, bling, bling, rood, rood, rood’. Ik denk op dat moment: ‘Zozo. De brigade komt de nieuwe regel naleven. Geen alcohol onder de 18!’
Geduldig wacht ik voor de scanner. Ik ben gehuld in een sportbroekje, gympies en mijn haar in een staart. Nou goed. Zeg maar gerust, in mijn geval, een paar blonde plukken met een ‘te groot’ stiekje eromheen. Ik kijk op de scanner en ik zie dat ik nog niet mág afrekenen. Op het apparaat staat een duidelijke instructie: ‘Er komt een medewerker naar u toe!’
Ik, midden 40-er, vind het raar dat ze mij komen checken. Vragend, laad ik alvast wat spullen in mijn plastic tasje. Via de achterkant word ik benaderd door een medewerker. Aan zijn stem hoor ik dat het een jonge knul is met maar één missie: ‘Alcohol vermijden voor iedereen onder de 18!’
‘Hoi, ik kom je even controleren, want je hebt alcohol gekocht’, zegt de stem. Ik draai me om en kijk hem verbaasd aan. Hij kijkt mij nog verbaasder aan en spreekt zijn meest oprechte antwoord ooit uit: ‘Oow, laat maar. Ik zie het al!’‘Zooooo heeeej. Dat is wel een heel duidelijk antwoord hè jongen!’ antwoord ik lachend. ‘Dus van achteren zie ik eruit als 17, maar van voren als een mummie’. Ik strek vervolgens – op de plaats – demonstratief mijn armen en benen. Maak statische bewegingen zoals een rasechte mummie zou doen.
Met rode konen antwoordt hij: ‘Nou, zo wil ik het niet zeggen hoor mevrouw. Van de achterkant zag u er jonger uit inderdaad’. Ja, je leest het goed! De ‘je’ werd ‘u’ en ‘mevrouw’.
‘Als ik dat zo hoor, dan denk ik dat ik voortaan maar achterstevoren door het leven ga. Denk je dat ik dan beter in de markt lig?’ vraag ik nieuwsgierig. Terwijl ik op zijn antwoord wacht, probeer ik – mijn bonnetje scannend – achterstevoren door het poortje te lopen.
Het lukt me niet om de bon voor het apparaat te krijgen. De jonge knul moet op dat moment gedacht hebben: ‘Ach gossie, kijk die midden veertiger eens struggelen met haar oriëntatie vermogen. Dat vraagt om een interventie. ‘Mevrouw. Kom maar’. Hij pakt mijn bon en opent het poortje.
Zuchtend zeg ik: ‘Het is mijn week wel zeg. Gisteren ben ik een half uur bezig geweest om, op mijn computer, met ‘dat irritante pijltje’ bij 1971 uit te komen.
Hij komt met een geniale oplossing. ‘Mevrouw, mag ik u een tip geven? Op uw computer kunt u gewoon ‘page down, page down, page down, page down, page down’ indrukken. Omdat we, in mijn beleving inmiddels in het jaar 1800 zitten, zeg ik bijna jankend: ‘Vijf keer page-down? Waarop hij adrem antwoordt: ‘Ja, mevrouw. Maar één troost… van de achterkant zou je het niet zeggen!’
Moraal van het verhaal: De Albert Heijn heeft superleuk personeel. Ouder worden is iets om dankbaar voor te zijn. De achterkant kan er beter uit zien dan voorkant en vice versa. Lang leve alle mummies. En, vergeet nooit, zelfspot is een groot goed!
Wendi